Δικαστικοί Επιμελητές σε οικονομική κρίση

Δικαστικός Επιμελητής ΚΥΠΡΑΙΟΥ ΑΣΗΜΙΝΑ στην περιοχή Λάρισας.

Το να ήσουν Δικαστικός Επιμελητής πριν αρκετά χρόνια σήμαινε αναμφισβήτητα ένα καλό εισόδημα.Αυτό άλλωστε ήταν για τους περισσότερους αν όχι για όλους και το μοναδικό κίνητρο, αλλιώς η επιλογή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ψυχογενής.

Κι έφτασαν εκείνες οι μέρες που το πράμα άρχισε να δυσκολεύει. Και μάλιστα να δυσκολεύει πολύ.
Αρχικά υποχρεωθήκαμε να κόβουμε τις αποδείξεις μας με την παροχή της υπηρεσίας μας και όχι κατά τον χρόνο πληρωμής μας.

Όπερ σημαίνει πλασματικό εισόδημα, μη εισπραχθέν. Αυτή ήταν η αρχή της κατάρρευσης.
Η επιβολή ΦΠΑ 23% ήρθε να προστεθεί ως δεύτερο πλήγμα.
Όχι μόνο γιατί επιβλήθηκε, αλλά στην ουσία γιατί δεν εισπράττονταν στην ώρα του ή πολύ χειρότερα δεν μπόρεσε να εισπραχθεί και χάθηκε ανάμεσα στα χρωστούμενα.

Τα τιμολόγια των τραπεζών άρχισαν να πληρώνονται με τεράστιες καθυστερήσεις (για όσους προνομιούχους είχαν συνεργασία βέβαια με τράπεζες). Οι υπόλοιποι πελάτες των γραφείων μας, εταιρίες ή ιδιώτες, πολλές φορές (που στην πορεία άρχισαν να γίνονται όλο και περισσότερες) δεν εξόφλησαν τιμολόγια που εκδόθηκαν. Όλο αυτό το ανείσπρακτο εισόδημα όμως φορολογήθηκε.
Τι σημαίνει αυτό? Αυτό σημαίνει ότι παρατηρήθηκε το φαινόμενο οι φορολογικές μας δηλώσεις να παρουσιάζουν κάτι μοναδικό.  Ανύπαρκτο υψηλό εισόδημα. Μη εισπραχθέν, αλλά δηλωθέν.

Πώς λοιπόν να πληρωθούν όλες οι υποχρεώσεις? Από πού ν' αρχίσεις και πού να τελειώσεις? Λειτουργικά έξοδα? Φορολογία? Απόδοση ΦΠΑ? Ασφαλιστικές εισφορές?

Μετά ήρθε η σημαντική μείωση του όγκου εργασίας.  Το να προβεί κάποιος σε ενέργειες αναγκαστικής εκτέλεσης (κατασχέσεις και πλειστηριασμούς) σήμαινε μεγάλες δαπάνες. Όλοι έκαναν ένα βήμα πίσω. Οι δανειστές που στριμώχτηκαν οι ίδιοι οικονομικά, δεν διανοούνταν να πληρώσουν τα έξοδα που απαιτούνταν ή πραγματικά δεν είχαν να τα διαθέσουν.
Μετά ήρθαν οι αναστολές των πλειστηριασμών, μετά ήρθαν οι απαγορεύσεις κάθε πράξης εκτέλεσης, μετά ήρθαν τα capital control και πάει λέγοντας.
Τα "τεφτέρια" των οφειλών στα γραφεία μας έχουν διογκωθεί. Κι αυτά τα τεφτέρια οδήγησαν σε μονόδρομο. Χάλασαν προσωπικές σχέσεις με συνεργάτες ετών που κάνουν πως δεν μας βλέπουν και στρίβουν σε άλλη κατεύθυνση όταν μας συναντούν.

Οι δανειστές έγιναν οφειλέτες.
Οι δικηγόροι έγιναν οφειλέτες των δικαστικών επιμελητών και όχι μόνο.

Οι δικαστικοί επιμελητές γίναμε επίσης οφειλέτες της εφορίας των ασφαλιστικών μας ταμείων και όχι μόνο. Και το πράμα πάει κατά διαόλου, με το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που μας αποτελειώνει οριστικά.
Η οικονομική δυσπραγία, αδυναμία ή εξαθλίωση της εποχής είναι μια αλυσίδα με κρίκους άρρηκτα δεμένους μεταξύ τους. Ανήκουμε στην αλυσίδα και μεις αποτελώντας μέρος της.
Υπάρχουν βέβαια ακόμη κάποιοι ανόητοι ή αφελείς που όταν με συναντούν στο δρόμο μου φωνάζουν "Άντε μόνο εσείς τα "κονομάτε" αυτόν τον καιρό..."

Το μαγαζί πάει για κλείσιμο φιλαράκια κι ας μην το πιστεύετε...