Αδικοπραξία : Όμορα ακίνητα, Σκυροδέτηση, Μαρκίζα, Υδρορροή, Στέγη, Όμβρια ύδατα


Στοιχεία απόφασης, περίληψη και πηγή από dsanet
Δικαστήριο: ΕΦΕΤΕΙΟ
Τόπος: ΛΑΡΙΣΗΣ
Αριθ. Απόφασης: 47
Ετος: 2016

Περίληψη
Αδικοπραξία - Παράνομη παράλειψη - Αγωγή - Αοριστία - Έφεση - Πραγματογνωμοσύνη - Ένσταση - Κατάχρηση δικαιώματος - Αοριστία - Απόδειξη - Οπτικοακουστικός δίσκος - Οικοδομικά έργα - Ανέγερση οικοδομής - Μέτρα ασφαλείας - Όμορα ακίνητα - Σκυροδέτηση - Μαρκίζα - Υδρορροή - Στέγη - Όμβρια ύδατα -. Επί αδικοπραξίας παράνομη η παράλειψη επί υποχρέωσης σε πράξη από το νόμο, τη δικαιοπραξία ή την καλή πίστη. Στην αγωγή πρέπει να αναφέρονται στοιχεία προσδιοριστικά της αιτιώδους συνάφειας μεταξύ παράνομης υπαίτιας συμπεριφοράς και της επελθούσας ζημίας του ενάγοντος. Μη αοριστία αγωγής εκ της μη μνείας του ακριβούς χρόνου αδικοπρακτικής συμπεριφοράς, της παλαιότητας των προς αποκατάσταση βλαβέντων αντικειμένων και αν στα αιτούμενα ποσά περιλαμβάνεται ή όχι ο ΦΠΑ. Η απόρριψη αιτήματος για πραγματογνωμοσύνη δεν αποτελεί σφάλμα εκκλητό αφού απόκειται στην κρίση του δικαστηρίου που εκτιμά ελεύθερα την ανάγκη της. Για το παραδεκτό ένστασης κατάχρησης δικαιώματος πρέπει κατά την πρωτόδικη συζήτηση να διατυπώνονται τα συγκροτούντα αυτήν περιστατικά και αίτημα απόρριψης της αγωγής για την αιτία αυτή. Λήψη υπόψη οπτικοακουστικού δίσκου, η γνησιότητα του οποίου δεν αμφισβητείται από το αντίδικο. Ζημίες στην οικία των εναγόντων εξ υπαιτιότητας εναγομένου που κατά την ανέγερση οικοδομής του δεν έλαβε ως εργολάβος - κατασκευαστής και ιδιοκτήτης αναγκαία μέτρα ασφάλειας των όμορων κτιρίων. Υπαιτιότητα εργολάβου και κυρίου οικοδομηθέντος ακινήτου διότι κατά τη σκυροδέτηση πλησίον της οικίας των εναγόντων και στο ύψος της στέγης της δεν τοποθέτησε προστατευτικό προστέγασμα μεταξύ των ομόρων ιδιοκτησιών και δεν φρόντισε μετά την καθαίρεση της μαρκίζας της οικίας και της υδροροής των εναγόντων να κατασκευάσει νέα υδρορροή για να αποτραπεί η είσοδος ομβρίων υδάτων εντός της στέγης της οικίας των εναγόντων. Μη συνυπαιτιότητα εναγόντων που είχαν ανακαινίσει πρόσφατα τη στέγη.

Κείμενο Απόφασης
ΜονΕφΛαρ 47/2016

Η υπό κρίση έφεση κατά της υπ’ αριθμ. 220/2012 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Τρικάλων και της συνεκκαλουμένης με αυτή υπ΄ αριθμ. 193/2011 απόφασης του ιδίου Δικαστηρίου, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, αρμοδίως φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού και ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα ( άρθρα 19, 495 παρ. 1,2, 511, 513 παρ. 1 περ.β εδ. α, 516 παρ. 1, 517 εδ. α, 518 παρ. 1 ΚΠολΔ ). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, εφόσον για το παραδεκτό αυτής ( έφεσης) έχει κατατεθεί από την εκκαλούσα το προβλεπόμενο από τη διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 495 του ΚΠολΔ παράβολο ( βλ. το υπ΄ αριθμ. …/2012 διπλότυπο είσπραξης ΔΟΥ Τ.).


Οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι άσκησαν κατά της εναγομένης και ήδη εκκαλούσας ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Τρικάλων και κατά την τακτική διαδικασία την με ημερομηνία 22-4-2010 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 405/2010 αγωγή τους με την οποία ισχυρίσθηκαν ότι είναι συγκύριοι ενός διαμερίσματος, που βρίσκεται σε οικοδομή, που έχει ανεγερθεί επί του περιγραφόμενου στην αγωγή οικοπέδου, ότι εργαζόμενοι της εναγομένης κατά την εκτέλεση εργασιών στο όμορο οικόπεδο ιδιοκτησίας της προέβησαν αυθαίρετα σε καθαίρεση της μαρκίζας και της υδρορροής που υπήρχε σε όλο της μήκος της, αλλά και μέρους της στέγης της οικίας τους, ότι κατά την εκτέλεση εργασιών σκυροδέτησης της ως άνω οικοδομής η εναγομένη δεν έλαβε τα κατάλληλα μέτρα προστασίας με αποτέλεσμα να καταστραφεί η υφασμάτινη τέντα και οι εξωτερικές μονάδες κλιματισμού της οικίας τους, ενώ γέμισαν με σκυρόδεμα και οι εξωτερικοί τοίχοι αυτής καθώς και ολόκληρη η επιφάνεια της κεραμοσκεπούς στέγης, ότι εξαιτίας πλημμελούς επιδιόρθωσης της στέγης τον Αύγουστο του έτους 2009 μετά από έντονη βροχόπτωση εισέρρευσαν όμβρια ύδατα εντός του διαμερίσματός τους, με αποτέλεσμα να προκληθούν στο διαμέρισμά τους οι αναφερόμενες στην αγωγή ζημίες, ότι η εναγομένη καθαίρεσε και την περίφραξη του οικοπέδου τους η οποία αποτελούνταν από τσιμεντόλιθους και οπτόπλινθους, είχε ύψος 1,55 μέτρα και μήκος 19,23 μέτρα και ζήτησαν να υποχρεωθεί να τους καταβάλλει το συνολικό ποσό των 15.341 ευρώ για εργασίες αποκατάστασης των φθορών, που υπέστη το διαμέρισμά τους, το ποσό των 3.430 ευρώ για αντικατάσταση και επιδιόρθωση των στοιχείων της οικοσκευής που εβλάβη, το ποσό των 1510 ευρώ για εργασίες μεταφοράς και αποθήκευσης της οικοσκευής για το χρονικό διάστημα, που θα λάβουν χώρα οι εργασίες αποκατάστασης, το ποσό των 500 ευρώ, το οποίο κατέβαλαν στο μηχανικό Χ. Ζ.για τη σύνταξη τεχνικής έκθεσης και το ποσό των 10.000 ευρώ στον πρώτο και 20.000 ευρώ στη δεύτερη ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη, που υπέστησαν νομιμότοκα από την επίδοση της αγωγής. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων η υπ΄ αριθμ. 193/2011 μη οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Τρικάλων με την οποία, αφού απορρίφθηκε το κονδύλιο, που αφορούσε τη σύνταξη τεχνικής έκθεσης ως μη νόμιμο, διατάθηκε η διενέργεια πραγματογνωμοσύνης. Ακολούθως και μετά τη διενέργεια της διαταχθείσας πραγματογνωμοσύνης εκδόθηκε η εκκαλουμένη υπ΄ αριθμ. 220/2012 με την οποία η αγωγή αυτή έγινε εν μέρει δεκτή. Κατά της απόφασης αυτής και της συνεκκαλουμένης ως άνω μη οριστικής απόφασης παραπονείται η εναγομένη και ήδη εκκαλούσα με την ένδικη έφεσή της για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί, αφού εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση, να απορριφθεί η ανωτέρω αγωγή στο σύνολό της.


Από τις διατάξεις των άρθρων 111 παρ. 2, 118 παρ. 4, 216 ΚΠολΔ, 914, 297, 298 ΑΚ, προκύπτει ότι στην αγωγή προς αποζημίωση από αδικοπραξία για την πληρότητα του δικογράφου πρέπει να αναφέρονται τα περιστατικά εκείνα που συνιστούν την παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του εναγομένου. Η συμπεριφορά αυτή μπορεί να συνίσταται όχι μόνο σε θετική πράξη, αλλά και σε παράλειψη, εφόσον εκείνος που υπέπεσε στην παράλειψη ήταν υποχρεωμένος σε πράξη από το νόμο, τη δικαιοπραξία, ή από την καλή πίστη κατά την κρατούσα κοινωνική αντίληψη. Πρέπει, περαιτέρω, να αναφέρονται, τα γεγονότα, που δικαιολογούν την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της συμπεριφοράς και της ζημίας, που επήλθε στον ενάγοντα, καθώς και τα στοιχεία εκείνα, που προσδιορίζουν τη (θετική και αποθετική) ζημία του ενάγοντος (βλ. ΑΠ 252/2013, ΑΠ 1676/2001). Στην προκειμένη περίπτωση στην αγωγή επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλουμένη και ως προς τα κονδύλια, που αφορούν τη δαπάνη των εναγόντων για αγορά υφάσματος ταπετσαρίας καναπέ και καρεκλών 12 μέτρων ύψους 420 ευρώ, εργασίες επένδυσης καναπέ ύψους 200 ευρώ, λουστράρισμα της σερβάντας ύψους 500 ευρώ και λούστρο του τραπεζιού ύψους 400 ευρώ δεν προσδιορίζονται οι ακριβείς διαστάσεις α) του υφάσματος ταπετσαρίας που είναι αναγκαίο για την αντικατάσταση της φερόμενης ως φθαρείσας ταπετσαρίας των καρεκλών, β) του καναπέ και του υφάσματος, που είναι αναγκαίο για την αντικατάσταση της φερόμενης ως φθαρείσας ταπετσαρίας αυτού και γ) του τραπεζιού και της σερβάντας, τα οποία φέρονται να έχουν υποστεί φθορές από την εισροή ομβρίων υδάτων εντός της οικίας των εναγόντων , στοιχεία απαραίτητα, έτσι ώστε η εναγομένη να αμυνθεί και το Δικαστήριο να προχωρήσει στην ουσιαστική βασιμότητα των σχετικών κονδυλίων. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του έκρινε ορισμένη και νόμιμη την αγωγή ως προς τα ανωτέρω κονδύλια και στη συνέχεια την δέχθηκε ως προς αυτά ως βάσιμη στην ουσία της, έσφαλε περί την εφαρμογή των προαναφερομένων διατάξεων, όπως βάσιμα υποστηρίζει η εκκαλούσα με το σχετικό λόγο της έφεσής της. Κατά τα λοιπά η αγωγή είναι επαρκώς ορισμένη, καθόσον, όπως προκύπτει από το δικόγραφό της περιέχει όλα τα προεκτεθέντα στοιχεία, που απαιτούνται για τη θεμελίωση των λοιπών αγωγικών κονδυλίων της στη διάταξη του άρθρου 914 ΑΚ, αφού προσδιορίζονται επαρκώς οι συνθήκες τέλεσης της επικαλούμενης από τους ενάγοντες αδικοπραξίας, τα στοιχεία των λοιπών ζημιών τους και οι δαπάνες αποκατάστασής τους και δεν ήταν απαραίτητο να εκτίθενται σ΄ αυτή τα λοιπά αναφερόμενα στο δικόγραφο της έφεσης στοιχεία, όπως ο ακριβής χρόνος της αδικοπρακτικής συμπεριφοράς των προστηθέντων εκ μέρους της εναγομένης προσώπων, η παλαιότητα των λοιπών αντικειμένων των οποίων ζητείται η αποκατάσταση και εάν στα αιτούμενα προς αποκατάσταση των σχετικών ζημιών ποσά συμπεριλαμβάνεται ή όχι ο ΦΠΑ. Συνακόλουθα, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο το οποίο με την εκκαλουμένη απόφαση έκρινε ορισμένη την αγωγή και ως προς τα εν λόγω κονδύλια ορθά εφάρμοσε το νόμο, όσα δε αντίθετα υποστηρίζει η εκκαλούσα με το σχετικό λόγο της έφεσής της είναι αβάσιμα και απορριπτέα.


Από τις διατάξεις του άρθρου 368 του ΚΠολΔ συνάγεται ότι η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας για την ανάγκη διενέργειας πραγματογνωμοσύνης, όπως και για το αν, για την αντίληψη του ζητήματος που αφορά αυτή, χρειάζονται ειδικές γνώσεις επιστήμης ή τέχνης, ανάγεται στην κυριαρχική εξουσία του δικαστηρίου αυτού, που δεν ελέγχεται αναιρετικά ( βλ. ΑΠ 89/2013, ΑΠ 378/2011 ΔΕΕ 2011/350). Κατά συνέπεια, η απόρριψη του αιτήματος για διενέργεια πραγματογνωμοσύνης, κατά το άρθρο 368 ΚΠολΔ, δεν αποτελεί σφάλμα δεκτικό έφεσης, αφού η συμπλήρωση των αποδείξεων με τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης εναπόκειται στην κρίση του δικαστηρίου, το οποίο εκτιμά ελεύθερα την ανάγκη της χρησιμοποίησης του αποδεικτικού αυτού μέσου ( βλ. ΑΠ 754/2011). Συνεπώς, ο σχετικός λόγος έφεσης, με τον οποίο η εκκαλούσα παραπονείται διότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο απέρριψε το αίτημά της για διενέργεια πραγματογνωμοσύνης αναφορικά με την ύπαρξη ή μη υπαιτιότητάς της ως προς την φερόμενη στην αγωγή επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλουμένη πλημμελή κατασκευή στην οποία στηρίζονται οι περισσότερες των αγωγικών αξιώσεων των εναγόντων, πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτος.


Aπό το συνδυασμό της διάταξης του άρθρου 281 του ΑΚ, προς εκείνη του άρθρου 262 παρ. 1 του ΚΠολΔ, συνάγεται ότι για την πληρότητα της ένστασης περί καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος και το παραδεκτό αυτής, από την άποψη χρόνου προβολής της, πρέπει κατά την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης στον πρώτο βαθμό να προβάλλονται τα περιστατικά που συγκροτούν την κατάχρηση δικαιώματος από το διάδικο κατά του οποίου ασκείται το δικαίωμα, συγχρόνως δε να γίνεται επίκληση από τον ενιστάμενο του γεγονότος ότι τα περιστατικά αυτά καθιστούν καταχρηστική την άσκηση του δικαιώματος και να διατυπώνεται αίτημα απόρριψης της αγωγής, με την οποία ασκείται το δικαίωμα, για την αιτία αυτή. Ετσι, η χωρίς δικαιολογημένη αιτία, κατά τις διατάξεις των άρθρων 269 παρ. 2 και 527 ΚΠολΔ, παράλειψη προβολής, κατά την πρώτη συζήτηση στον πρώτο βαθμό, των περιστατικών στα οποία θεμελιώνεται η κατάχρηση δικαιώματος, καθώς και της διατύπωσης αιτήματος απόρριψης της αγωγής ως καταχρηστικής, συνεπάγεται την απόρριψη της ένστασης του άρθρου 281 του ΑΚ ως απαράδεκτης σε περίπτωση προβολής της σε μεταγενέστερη συζήτηση ή για πρώτη φορά ενώπιον του Εφετείου ( βλ. Ολ. ΑΠ 472/1983, ΑΠ 447/2010, ΕλλΔνη 2011,750 ). Στην προκειμένη περίπτωση με τον υπό στοιχείο (4) λόγο της έφεσής της η εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι με την εκκαλουμένη έπρεπε να κριθεί ως καταχρηστική η συμπεριφορά των εναγόντων, καθόσον αν και ήταν υπεύθυνοι για την καθαίρεση του τμήματος της στέγης της οικίας τους, που ενέπιπτε εντός της ιδιοκτησίας της και παρεμπόδιζε τις οικοδομικές της εργασίες και έπρεπε οι ίδιοι να προβούν με πρωτοβουλία και δαπάνες των στην καθαίρεση και αποκατάστασή του προκειμένου να παύσει η παρεμπόδιση των εργασιών επί της ιδιοκτησίας της, ήταν οι ίδιοι που την κάλεσαν να προβεί στην καθαίρεση και αποκατάστασή του εγκρίνοντας τις εργασίες αποκατάστασης, οι οποίες έγιναν μάλιστα υπό στενή επίβλεψη και επιστασία τους και ότι ουδέποτε διαμαρτυρήθηκαν για οποιοδήποτε λόγο παρά μόνον οψίμως μετά την παρέλευση μεγάλου χρονικού διαστήματος 17 μηνών ισχυριζόμενοι ότι υπάρχουν υποτιθέμενες πλημμέλειες στον τρόπο αποκατάστασης του καθαιρεθέντος τμήματος της στέγης ( μαρκίζας). Ωστόσο, ο ισχυρισμός αυτός κρίνεται απορριπτέος ως μη νόμιμος, καθόσον τα επικαλούμενα προς θεμελίωσή του πραγματικά περιστατικά συνιστούν άρνηση της αγωγής, αληθή δε υποτιθέμενα δεν άγουν στην εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 281 ΑΚ. Πέραν τούτου, ο ανωτέρω λόγος της έφεσης είναι απορριπτέος προεχόντως ως απαράδεκτος, αφού, όπως προκύπτει από την επισκόπηση των οικείων διαδικαστικών εγγράφων, ο ισχυρισμός αυτός της εκκαλούσας, ο οποίος δεν λαμβάνεται υπόψη αυτεπαγγέλτως ( βλ. ΑΠ 68/2010, ΝοΒ 2010, 2028) δεν προτάθηκε νομίμως ενώπιον του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, προβαλλόμενος δε το πρώτον ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου χωρίς την επίκληση κάποιας περίπτωσης εκ του άρθρου 269 παρ.2 ΚΠολΔ για την καθυστερημένη προβολή του είναι σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν, απαράδεκτος.


Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων, που εξετάσθηκαν στο ακροατήριο του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την συνεκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, από την με αριθμ. κατ. 1/19-01-2012 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του πραγματογνώμονα πολιτικού μηχανικού Γ. Χ., η οποία εκτιμάται ελεύθερα από το Δικαστήριο ( άρθρο 387 ΚΠολΔ), την από 15-9-2009 τεχνική περιγραφή ζημιών ακινήτου των πολιτικών μηχανικών Χ. Ζ.και Β. Τ., τις από 12-2-2010 και 20-2-2010 τεχνικές περιγραφές των πολιτικών μηχανικών Π.Σ. και Χ. Ζ. και την από 12-6-2012 τεχνική έκθεση της αρχιτέκτονος – μηχανικού Β.Π., που προσκομίζονται νόμιμα και με επίκληση, εμπίπτουν στην κατηγορία των ιδιωτικών γνωμοδοτήσεων του άρθρου 390 ΚΠολΔ και ως τέτοιες εκτιμώνται ελεύθερα από το Δικαστήριο ( βλ. ΟλΑΠ 848/1981, ΑΠ 1396/2003), από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, που οι διάδικοι επικαλούνται και νόμιμα προσκομίζουν, τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε προς άμεση απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, ορισμένα εκ των οποίων αναφέρονται ειδικότερα κατωτέρω, χωρίς όμως να παραλείπεται κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς, από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται από τους διαδίκους, είναι δε επιτρεπτά αποδεικτικά μέσα, ως ιδιωτικά έγγραφα (άρθρα 444 αριθ. 3, 448 παρ 2, και 457 παρ. 4 ΚΠολΔ, ΕφΑθ 459/1993 ΕπΣυγκΔ 1994,387), από τον οπτικοακουστικό δίσκο (DVD), που επικαλούνται και προσκομίζουν οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες, η γνησιότητα του οποίου δεν αμφισβητείται από την αντίδικό τους και από τις ομολογίες των διαδίκων, που συνάγονται από τα δικόγραφά τους (άρθρα 261, 352 του ΚΠολΔ), για τις οποίες θα γίνει ειδικότερα λόγος κατωτέρω αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι ενάγοντες όπως συνομολογείται εκατέρωθεν, είναι συγκύριοι κατά ποσοστό 75% εξ αδιαιρέτου ο πρώτος και 25% εξ αδιαιρέτου η δεύτερη της διώροφης οικοδομής, που έχει ανεγερθεί επί του οικοπέδου, που βρίσκεται επί της οδού Β. αριθμό … στην πόλη των Τ.. Η εναγομένη εταιρία, η οποία είναι κυρία, όπως επίσης συνομολογείται, του ομόρου οικοπέδου, που βρίσκεται επί της οδού Β. έχοντας λάβει από την Διεύθυνση της Πολεοδομίας του Δήμου Τ. τη με αριθμ. 116/30-5-2008 οικοδομική άδεια προέβη το Νοέμβριο του έτους 2008 σε εργασίες για την ανέγερση επί του προαναφερόμενου οικοπέδου πολυώροφης οικοδομής. Kατά την εκτέλεση των εργασιών αυτών και πριν από την ανέγερση του τοίχου της ως άνω οικοδομής, ο οποίος θα εφάπτετο με το βόρειο τοίχο της οικίας των εναγόντων εργαζόμενοι της εναγομένης καθήρεσαν τη μαρκίζα της οικίας των εναγόντων μήκους 8,75 μέτρων με την υδρορροή, που υπήρχε στο σημείο όπου εφάπτονταν η εν λόγω οικία με το οικόπεδο της εναγομένης καθώς και τρεις σειρές κεραμιδιών σε όλο το μήκος των επτά (7) μέτρων της στέγης της οικίας τους. Μετά από διαμαρτυρίες των εναγόντων η εναγομένη επεχείρησε να αποκαταστήσει τις ζημίες, που προκλήθηκαν στην οικία τους. Προς το σκοπό αυτό δια των εργαζομένων της προέβη στην τοποθέτηση επί της στέγης ανεστραμμένης λαμαρίνας για τη διοχέτευση των ομβρίων υδάτων μέσω αυτής και την προστασία της οικίας των εναγόντων από τις βροχοπτώσεις. Ωστόσο, την 11-8-2009 μετά από μια έντονη βροχόπτωση εισήλθαν όμβρια ύδατα στην οροφή της οικίας τους, ακολούθως δε εντός του διαμερίσματός τους στον πρώτο όροφο προκαλώντας ζημίες τόσον στους τοίχους όσο και στα έπιπλα, που υπήρχαν εντός αυτού. Σε αυτοψία, που διενεργήθηκε από αρμόδιους υπαλλήλους της πολεοδομίας του Δήμου Τ.μετά από την υποβολή στην ανωτέρω υπηρεσία των από 8-9-2009 και 16-9-2009 αιτήσεων των εναγόντων διαπιστώθηκε ότι υπήρχε υγρασία στην οροφή του σαλονιού της οικίας τους, που βρισκόταν πλησίον της υπό ανέγερση οικοδομής ( βλ. το με αριθμ. πρωτ. …./2009 έγγραφο της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Τ.). Επίσης, όπως προκύπτει από την με αριθμ. εκθ. κατ. 1/19-01-2012 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του πραγματογνώμονα πολιτικού μηχανικού Γ.Χ., στην οροφή τόσον του σαλονιού όσο και του καθιστικού εμφανίσθηκαν και ρωγματώσεις, ενώ καταστράφηκαν οι γύψινες διακοσμήσεις, που υπήρχαν στην οροφή του καθιστικού σε δύο σημεία και το δάπεδο του σαλονιού, το οποίο ήταν κατασκευασμένο από ξυλεία πεύκου και προκλήθηκαν φθορές - σημάδια υγρασίας στην ταπετσαρία των τριών καρεκλών και στις κουρτίνες του σαλονιού. Επίσης, περί τα τέλη Αυγούστου του ιδίου έτους κατά την πραγματοποίηση εργασιών σκυροδέτησης της ίδιας οικοδομής εκτοξεύτηκαν προς την οικία των εναγόντων μικροποσότητες σκυροδέματος οι οποίες προκάλεσαν φθορές στην υφασμάτινη τέντα, στις εξωτερικές μονάδες των κλιματιστικών σωμάτων της οικίας των εναγόντων, στους εξωτερικούς τοίχους αυτής, επιφάνειας 24,36 τ.μ και στα κεραμίδια της στέγης επιφανείας 55 τ.μ περίπου. Τέλος, οι εργαζόμενοι της εναγομένης, κατ΄ εντολήν του νομίμου εκπροσώπου της κατεδάφισαν τμήμα της περίφραξης του οικοπέδου των εναγόντων, που ήταν τοποθετημένη σε μήκος 19,23 μέτρων και στο όριο των δύο όμορων ιδιοκτησιών. Tην ευθύνη για την πρόκληση των ως άνω ζημιών στην οικία των εναγόντων τη φέρει η εναγομένη, η οποία κατά την ανέγερση της προαναφερόμενης οικοδομής της κατά παράβαση των κανόνων της τέχνης και της επιστήμης δεν έλαβε δια του νομίμου εκπροσώπου της τα απαραίτητα μέτρα για την ασφάλεια των όμορων και γειτονικών κτιρίων από κινδύνους ζημιών, που προέρχονταν από αυτή κατά τη διάρκεια της κατασκευής της. Ειδικότερα δεν φρόντισε ως όφειλε αμέσως μετά την καθαίρεση, όπως προεκτέθηκε, της μαρκίζας της οικίας των εναγόντων, που υπήρχε στο σημείο όπου εφάπτονταν η εν λόγω οικία με το οικόπεδό της και της υδρορροής που υπήρχε στο ίδιο σημείο να κατασκευάσει νέα υδρορροή, προκειμένου να αποτραπεί η είσοδος ομβρίων υδάτων εντός της στέγης της οικίας των εναγόντων. Αντ΄ αυτής τα προστηθέντα εκ μέρους της όργανα ( εργαζόμενοι) αμελώς φερόμενα και κατά παράβαση των κοινώς αναγνωρισμένων τεχνικών κανόνων, τοποθέτησαν, όπως προαναφέρθηκε επί του προαναφερόμενου σημείου της στέγης ανεστραμμένη λαμαρίνα, χωρίς όμως αυτή να έχει επαρκές μήκος κάτω από τα κεραμίδια και μάλιστα κατά τρόπο ώστε η καμπύλωση, που υλοποιούσε την αυλάκωση της υδρορροής κατά μήκος της οποίας έρρεαν τα ύδατα, είχε κλίση που οδηγούσε τα όμβρια ύδατα προς την πλευρά της οικίας των εναγόντων, γεγονός που συνέβαλε ταχύτερα στην υπερχείριση των ομβρίων υδάτων με αποτέλεσμα κατά την προαναφερόμενη ημερομηνία να εισέλθουν αυτά κάτω από το μονωτικό υλικό της στέγης, να λιμνάσουν στην οροφή αυτής και να εισέλθουν μέσω της οροφής εντός του διαμερίσματος των εναγόντων προκαλώντας τις προαναφερόμενες ζημίες εντός αυτού. Επίσης, η εναγομένη δια του νομίμου εκπροσώπου της δεν φρόντισε ως όφειλε από τις διατάξεις των άρθρων 11 του ΠΔ 779/1980 και 348 παρ. 1απερ. ββ του ΠΔ 14/1999 να λάβει πριν από την έναρξη των σχετικών εργασιών σκυροδέτησης της προαναφερόμενης οικοδομής της τα μέτρα, που απαιτούνταν, εν όψει του είδους των εργασιών, που επρόκειτο να εκτελεσθούν (εργασίες έγχυσης σκυροδέματος), ώστε να υπάρχει ασφάλεια της όμορης οικίας των εναγόντων από κινδύνους ζημιών, που προέρχονταν από τις εργασίες αυτές και να αποφευχθεί η ρύπανση της οικίας αυτής. Ειδικότερα, ο νόμιμος εκπρόσωπος της εναγομένης ενώ γνώριζε ότι επρόκειτο να γίνουν εργασίες σκυροδέτησης της ανεγειρόμενης οικοδομής πλησίον της οικίας των εναγόντων και στο ύψος της στέγης αυτής και όφειλε συνεπώς, ως συνετός εργολάβος – κατασκευαστής και ιδιοκτήτης της ανεγειρόμενης οικίας να τοποθετήσει πριν από την έναρξη των εργασιών έγχυσης σκυροδέματος προστατευτικό προστέγασμα μεταξύ των δύο ομόρων ιδιοκτησιών, δεν επέδειξε τη συμπεριφορά την οποία θα επεδείκνυε ο μέσος συνετός και ευσυνείδητος άνθρωπος του ιδίου τομέα επαγγελματικής δραστηριότητας, αν βρισκόταν υπό τις συνθήκες υπό τις οποίες βρέθηκε αυτός κατά τον παραπάνω χρόνο, αλλά, ενεργώντας αντιθέτως προς τους κοινώς παραδεδεγμένους κανόνες, δεν έλαβε τα αναγκαία μέτρα προστασίας της οικίας των εναγόντων και αμελώς φερόμενος δεν τοποθέτησε τέτοιο προστατευτικό προστέγασμα για την αποφυγή της ρύπανσης της οικίας των εναγόντων και επέτρεψε τη διεξαγωγή των εργασιών αυτών παρά την έλλειψη τέτοιου προστεγάσματος (βλ. το με αριθμ. πρωτ. …/06-10-2009 έγγραφο του Τμήματος Τεχνικής και Υγειονομικής Επιθεώρησης Ν.Τ. του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας), η συμπεριφορά του δε αυτή βρίσκεται σε άμεση και αιτιώδη συνάφεια με το επελθόν ζημιογόνο αποτέλεσμα. Περαιτέρω δεν συντρέχει συνυπαιτιότητα των εναγόντων ως προς την πρόκληση των προαναφερόμενων ζημιών και την έκτασή τους και τούτο διότι όπως αποδείχθηκε οι ενάγοντες ήδη από το έτος 2006 είχαν προβεί σε εκτεταμένες εργασίες ανακαίνισης της οικίας τους, στις οποίες περιλαμβανόταν και η ανακαίνιση της στέγης με την τοποθέτηση νέων κεραμιδιών και υδρορροών αλλά και η συντήρηση των ξύλινων δαπέδων, ενώ δεν είχαν ενημερωθεί από την εναγομένη, η οποία είχε αναλάβει την καθαίρεση της μαρκίζας, ότι για να προστατεύσουν την οικία τους από τα όμβρια ύδατα θα έπρεπε να προχωρήσουν και σε άλλες περαιτέρω εργασίες και ότι η τοποθετηθείσα εκ μέρους της λαμαρίνα δε διασφάλιζε την οικία τους από την κίνδυνο εισροής ομβρίων υδάτων εντός της στέγης. Επομένως, η ένσταση της εναγομένης περί συνυπαιτιότητος των εναγόντων στην επέλευση και την έκταση της ένδικης ζημίας τους, πρέπει ν’ απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη. Το Πρωτοβάθμιο, επομένως, Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφασή του ως προς την αδικοπρακτική ευθύνη της εναγομένης και την έλλειψη συνυπαιτιότητας των εναγόντων στην επέλευση και την έκταση της ζημίας τους δέχθηκε τα ίδια, δεν έσφαλε στην εκτίμηση των αποδείξεων, οι δε περί του αντιθέτου λόγοι της έφεσης είναι αβάσιμοι και πρέπει να απορριφθούν.


Αποδείχθηκε περαιτέρω ότι οι ενάγοντες για την αποκατάσταση των ως άνω ζημιών τις οποίες υπέστη η οικία τους πρέπει να καταβάλουν τα ακόλουθα ποσά: 1) για την τοποθέτηση νέας υδρορροής από λαμαρίνα πλάτους ενός (1) μέτρου και πάχους 0,50 χιλιοστών, της οποίας το μήκος κάτω από τα κεραμίδια θα υπερβαίνει το μήκος της πρώτης σειράς των κεραμιδιών μαζί με το ΦΠΑ το ποσό των ( 8,75 μέτρα X 22 ευρώ/μ=) 192,5 ευρώ, 2) για την αφαίρεση των τριών πρώτων σειρών κεραμιδιών μαζί με τα κολλημένα με λάσπη κεραμίδια επί των κεκλιμένων «κορφιάδων» και την επανατοποθέτηση αυτών, καθώς και για το καθάρισμα των λερωμένων από σκυρόδεμα κεραμιδιών μαζί με το ΦΠΑ το ποσό των (70 ευρώ το ημερομίσθιο + 71,25 ευρώ οι ασφαλιστικές εισφορές + 60 ευρώ το κόστος υλικών=) 201,25 ευρώ, 3) για την αποκατάσταση των ταβανιών και συγκεκριμένα για την τοποθέτηση καδρονιών διαστάσεων 7εκ X 5 εκ X 30 εκ και νευρομετάλ, για την επικόλληση λάσπης από τσιμέντο, άμμο και ασβέστη, πάχους περίπου 3 εκατοστών και επίχρισμα με ασβεστοκονίαμα πάχους 2 εκατοστών μαζί με το ΦΠΑ το ποσό ( 800 ευρώ κόστος υλικών + 1500 ευρώ κόστος εργασίας =) 2.300 ευρώ. 4) για την υποχρεωτική λόγω της καθαίρεσης των ταβανιών στο χώρο του σαλονιού και του καθιστικού, αντικατάσταση των ηλεκτρολογικών γραμμών των φωτιστικών μαζί με το ΦΠΑ το ποσό των 100 ευρώ. 5) για την αντικατάσταση λόγω της καθαίρεσης των ταβανιών των περιμετρικών γύψινων διακοσμήσεων μήκους 31,38 μ συμπεριλαμβανομένων και των δύο ροζετών των φωτιστικών μαζί με το ΦΠΑ το ποσό των ( 31,38μ X 9 ευρώ/μ = 282,42 ευρώ + 20 ευρώ για την αντικατάσταση των ροζετών =) 302,42 ευρώ 6) για το χρωματισμό όλων των τοίχων του σαλονιού και του καθιστικού, συνολικής επιφάνειας 87,86 τ.μ, των ταβανιών επιφάνειας 30,76 τμ, των περιμετρικών γύψινων διακοσμήσεων μήκους 31,38 μέτρων και των εξωτερικών τοίχων επιφάνειας 24,36 τ.μ, μαζί με το ΦΠΑ το ποσό των [ (κόστος εργασίας και υλικών εσωτερικών τοίχων 87,86 τ.μ,Χ 4 ευρώ/τ.μ.=351,45 ευρώ) + (κόστος εργασίας και υλικών ταβανιών 30,76 τ.μ. X 7 ευρώ/τ.μ = 215,35 ευρώ) + (κόστος εργασίας και υλικών περιμετρικής γύψινης διακόσμησης 31,38 τ.μ.Χ3 ευρώ/τ.μ.= 94,14 ευρώ) + (κόστος εργασίας και υλικών εξωτερικών τοίχων 24,36 τ.μ. X 5,50 ευρώ/τ.μ.= 134 ευρώ)] 794,95 ευρώ. 7) για την αποκατάσταση του πατώματος του σαλονιού, το οποίο υπέστη τις ζημίες, που προαναφέρθηκαν, αλλά και του καθιστικού, καθόσον είναι συνεχόμενο με το δάπεδο του σαλονιού, επιφάνειας 32,20 τ.μ. το ποσό των (κόστος δαπέδου με ξύλο σουηδικό, το οποίο είναι αντίστοιχο με το υφιστάμενο ξύλο πεύκου, το οποίο δεν υφίσταται ως εμπορικό προϊόν 30 ευρώ/τ.μ. X 32,20 τ.μ= 966 ευρώ + κόστος σοβατεπιού 5,17 ευρώ/μΧ25 μ=129,25 ευρώ + κόστος καδρονιών 480 ευρώ/κ.μ.Χ0,392 κ.μ.=188,16 ευρώ + κόστος βιδών 200 τεμΧ0,36 ευρώ =72 ευρώ + κόστος αποξήλωσης παλαιού δαπέδου και τοποθέτησης νέου 49,20 ευρώΧ32,20 τ.μ. =1584,24 ευρώ + κόστος βερνικιών και άλλων μικροϋλικών 300 ευρώ =) 3.239,65 ευρώ. 8) για την αποκατάσταση και υλοποίηση της παλαιάς περίφραξης οικοπέδου των εναγόντων με μήκος 19,23 μέτρα στο όριο μεταξύ των δύο όμορων οικοπέδων α) με κατασκευή τοιχίου με μπατική οπτοπλινθοδομή μήκους 19,23 μέτρων και ύψους 1,55 μέτρων μαζί με το ΦΠΑ το ποσό των ( 19,23 Χ 1,55= 29,81 Χ 25 ευρώ/τ.μ=) 745,25 ευρώ και β) με κατασκευή νέας περίφραξης με σενάζ στην κορυφή της τοιχοποιίας μαζί με το ΦΠΑ το ποσό των ( 19,23 τ.μ. Χ 7 ευρώ/ μ=) 134,60 ευρώ και συνολικά το ποσό των 879,85 ευρώ. 9) για την ενοικίαση κάδου για την συγκέντρωση των μπαζών, λόγω του σημαντικού όγκου αυτών, που θα συγκεντρωθούν εξαιτίας της καθαίρεσης των ταβανιών και για το γέμισμα και άδειασμα αυτών επί δύο φορές (κόστος κάδου 61,50 ευρώ X 2) μαζί με το ΦΠΑ το ποσό των 123 ευρώ. 10) για τις εργασίες αντικατάστασης της ταπετσαρίας των 6 καθισμάτων ( 50 ευρώ για κάθε καρέκλα) μαζί με το ΦΠΑ το συνολικό ποσό των 300 ευρώ. 11) για την αντικατάσταση των κουρτινών του σαλονιού μαζί με το ΦΠΑ το ποσό των 300 ευρώ. 12) για την μεταφορά και αποθήκευση της οικοσκευής των χώρων του σαλονιού και του καθιστικού κατά το χρόνο των εργασιών, ο οποίος υπολογίζεται σε 2 μήνες και την επανατοποθέτησή τους [(κόστος μεταφοράς 275 ευρώ Χ2) + κόστος αποθήκευσης για 2 μήνες 200 ευρώ) μαζί με το ΦΠΑ το ποσό των 750 ευρώ. 13) για τον τελικό καθαρισμό μετά το πέρας των εργασιών πριν την επανατοποθέτηση των οικοσκευών το ποσό 120 ευρώ, 14) για τον καθαρισμό των αποφραγμένων σωληνώσεων απορροής, των εξωτερικών κλιματιστικών μονάδων και της υφασμάτινης τέντας το ποσό 91,17 ευρώ. Συνολικά, για τα ανωτέρω θα απαιτηθεί η δαπάνη ποσού [192,50 + 201,25 + 2.300 + 100 + 302,42 + 794,95 + 3.239,65 + 879,85 + 123 + 300 + 300 + 750 + 120 + 91,17] 9.694,79 ευρώ. Πλέον τούτου, για την εκτέλεση οικοδομικών εργασιών (τοποθέτηση υδρορροής, αφαίρεση και τοποθέτηση κεραμιδιών στέγης, καθαίρεση ταβανιών, αντικατάσταση περιμετρικών γύψινων διακοσμήσεων, ηλεκτρολογικές εργασίες, αντικατάσταση πατωμάτων και κατασκευή περίφραξης) είναι αναγκαία η ανάθεση της σχετικής επίβλεψης σε επιβλέποντα μηχανικό η αμοιβή του οποίου θα ανέλθει σε ποσοστό 12% επί του κόστους των εργασιών αυτών, ήτοι στο ποσό των [ 192,50 + 201,25 + 2.300 + 100 + 302,42 + 3.239,65 + 879,85 = 7.215,67 Χ 12%= 865,88 ευρώ πλέον ΦΠΑ 23%= 199,15 ευρώ] 1.065 ευρώ. Επομένως, για τις ανωτέρω αιτίες οι ενάγοντες υπέστησαν (περιουσιακή) ζημία συνολικού ποσού ο πρώτος {(9.694,79 + 1.065 =) 10.759,80 Χ 75%=) 8.070 ευρώ και η δεύτερη { 10.759,80 Χ 25%=) 2.690 ευρώ. Ο ισχυρισμός των εναγόντων ότι εξαιτίας της εισροής ομβρίων υδάτων εντός του διαμερίσματός τους την 11-8-2009 έχει υποστεί φθορές και το λούστρο των έξι καρεκλών, που υπήρχαν εντός αυτού δεν επιβεβαιώθηκε από κανένα αποδεικτικό στοιχείο γι΄ αυτό και η αγωγή ως προς το σχετικό αγωγικό κονδύλιο πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη στην ουσία της. Αποδείχθηκε τέλος, ότι οι ενάγοντες συνεπεία των προαναφερόμενων ζημιών, που υπέστη η οικία τους, στην οποία η δεύτερη εξ αυτών διέμενε, υπέστησαν ηθική βλάβη, λόγω της στενοχώριας που δοκίμασαν και της ταλαιπωρίας στην οποία υποβλήθηκαν. Επομένως, δικαιούνται χρηματικής ικανοποίησης, το ύψος της οποίας ενόψει των συνθηκών κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα η ένδικη αδικοπραξία, του βαθμού υπαιτιότητος των προστηθέντων εκ μέρους της εναγομένης οργάνων και του νομίμου εκπροσώπου αυτής, της έλλειψης οποιουδήποτε πταίσματος των εναγόντων, του είδους και της έκτασης των υλικών ζημιών της οικίας τους, της κοινωνικής θέσης των εναγόντων και της οικονομικής κατάστασης των διαδίκων πρέπει να ορισθεί στο ποσό των 1.000 ευρώ για τον πρώτο και στο ποσό των 800 ευρώ για τη δεύτερη, ποσά τα οποία μετά την στάθμιση των πιο πάνω στοιχείων, κρίνονται εύλογα. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να επιδικαστεί στον πρώτο ενάγοντα συνολικά το ποσό των ( 8.070 + 1.000 =) 9.070 ευρώ και στην δεύτερη ενάγουσα συνολικά το ποσό των ( 2.690 + 800=) 3.490 ευρώ. Συνακόλουθα όλων των ανωτέρω, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του δέχθηκε ότι οι ενάγοντες δικαιούνται ως αποζημίωση για τις δαπάνες στις οποίες υποβλήθηκαν για την τοποθέτηση νέας υδρορροής, για την αφαίρεση των τριών πρώτων σειρών κεραμιδιών μαζί με τα κολλημένα με λάσπη κεραμίδια επί των κεκλιμένων «κορφιάδων» και την επανατοποθέτηση αυτών καθώς και για το καθάρισμα των λερωμένων από σκυρόδεμα κεραμιδιών, για την αποκατάσταση των ταβανιών, για την αντικατάσταση των ηλεκτρολογικών γραμμών των φωτιστικών, για την αντικατάσταση λόγω της καθαίρεσης των ταβανιών των περιμετρικών γύψινων διακοσμήσεων συμπεριλαμβανομένων και των δύο ροζετών των φωτιστικών, για την αποκατάσταση του πατώματος του σαλονιού, αλλά και του καθιστικού, για την ενοικίαση κάδου για την συγκέντρωση των μπάζων, για τις εργασίες αντικατάστασης της ταπετσαρίας των 6 καθισμάτων, για την αντικατάσταση των κουρτινών του σαλονιού, για την μεταφορά και αποθήκευση της οικοσκευής των χώρων του σαλονιού και του καθιστικού κατά το χρόνο των εργασιών, για τον τελικό καθαρισμό μετά το πέρας των εργασιών πριν την επανατοποθέτηση των οικοσκευών και για τον καθαρισμό των αποφραγμένων σωληνώσεων απορροής, των εξωτερικών κλιματιστικών μονάδων και της υφασμάτινης τέντας το συνολικό ποσό των ( 192,50 + 201,25 + 2.300 + 100 + 302,42 + 3.239,65 + 123 + 300 + 300 + 750 + 120 + 91,17=) 8.019,99 ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και όσα αντίθετα υποστηρίζει η εναγομένη και ήδη εκκαλούσα με τους σχετικούς λόγους της έφεσής της κρίνονται αβάσιμα και απορριπτέα. Δεχόμενο όμως το ίδιο Δικαστήριο ότι οι ενάγοντες εδικαιούντο για το χρωματισμό των εσωτερικών και εξωτερικών τοίχων το ποσό των 899,49 ευρώ αντί του ορθού των 794,95 ευρώ, για το οποίο είχε υποβληθεί και σχετικό αίτημα, για την αποκατάσταση και υλοποίηση της παλαιάς περίφραξης του οικοπέδου τους το ποσό των 1679,36 ευρώ αντί του ορθού των 879,85 ευρώ, για το οποίο είχε υποβληθεί και σχετικό αίτημα, για την επίβλεψη των εργασιών σε επιβλέποντα μηχανικό το ποσό των 1183,26 ευρώ, αντί του ορθού των 1.065 ευρώ και ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη, που υπέστησαν ο πρώτος το ποσό των 4.000 ευρώ και η δεύτερη το ποσό των 3.000 ευρώ αντί του ορθού των 1.000 ευρώ και 800 ευρώ αντίστοιχα εσφαλμένα εκτίμησε τις προσαχθείσες ενώπιόν του αποδείξεις γενομένων δεκτών ως ουσιαστικά βασίμων και των σχετικών λόγων, που περιέχονται στο δικόγραφο της έφεσης κατ΄ εκτίμηση του δικογράφου αυτού. Κατόπιν τούτων, πρέπει να γίνει δεκτή ως βάσιμη στην ουσία της η κρινόμενη έφεση και να εξαφανιστούν η εκκαλούμενη και η συνεκκαλουμένη με αυτή υπ΄ αριθμ. 193/2011 απόφαση του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στο σύνολό τους και κατά το μη θιγέν μέρος αυτών, χάριν της ενότητας της εκτέλεσης, ώστε να εκδοθεί ενιαία απόφαση, στην οποία να περιλαμβάνονται όσα κεφάλαια των προσβαλλομένων αποφάσεων παρέμειναν αλώβητα και όσα έχουν μεταρρυθμισθεί στην παρούσα κατ` έφεση δίκη. Στη συνέχεια, πρέπει, αφού κρατηθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο τούτο και δικαστεί εκ νέου η αγωγή (άρθρο 535 παρ. 1 του ΚΠολΔ), να απορριφθεί αυτή ως προς τα κονδύλια, που αφορούν τη δαπάνη των εναγόντων για την αγορά υφάσματος ταπετσαρίας καναπέ και καρεκλών ποσού 420 ευρώ, τις εργασίες επένδυσης καναπέ ποσού 200 ευρώ, το λουστράρισμα της σερβάντας ποσού 500 ευρώ και το λούστρο του τραπεζιού ποσού 400 ευρώ ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας, να γίνει αυτή κατά τα λοιπά εν μέρει δεκτή ως βάσιμη στην ουσία της και να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει στον πρώτο ενάγοντα το ποσό των 9.070 ευρώ και στην δεύτερη ενάγουσα συνολικά το ποσό των 3.490 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Εξάλλου, εφόσον εξαφανίζεται η εκκαλουμένη απόφαση, εξαφανίζεται και η διάταξη αυτής περί δικαστικής δαπάνης, κατά τη διάταξη του άρθρου 535 παρ. 1 ΚΠολΔ και ως εκ τούτου ο τελευταίος λόγος έφεσης, που πλήττει την εκκαλουμένη κατά τη διάταξη περί δικαστικής δαπάνης, δεν θα ερευνηθεί ( βλ. Σ. Σαμουήλ, Η Έφεση, ΣΤ΄ έκδ., παρ. 542). Η δικαστική δαπάνη πρέπει να κατανεμηθεί και για τους δυο βαθμούς δικαιοδοσίας, ανάλογα με την έκταση της νίκης και ήττας των διαδίκων, βάσει δε τούτων να επιβληθεί μέρος αυτής σε βάρος της εναγομένης (άρθρα 178 παρ. 1 και 183 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα αναφέρεται στο διατακτικό. Τέλος, εφόσον η έφεση γίνεται δεκτή και εξαφανίζεται η εκκαλουμένη απόφαση πρέπει, κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 εδ. ε’ ΚΠολΔ να επιστραφεί στην εκκαλούσα το κατατεθέν εκ μέρους της παράβολο.



Σχόλια