Παραβίαση μυστικών της Πολιτείας Ποινικός Κώδικας
Παραβίαση
μυστικών της Πολιτείας
Ποινικός
Κώδικας
Αρθρο:
146
Παραβίαση
μυστικών της Πολιτείας
1. Όποιος με
πρόθεσή του και παράνομα παραδίδει ή αφήνει να περιέλθουν στην κατοχή ή τη
γνώση άλλου έγγραφα, σχέδια ή άλλα πράγματα ή ειδήσεις που τα συμφέροντα της
πολιτείας ή των συμμάχων της επιβάλλουν να τηρηθούν απόρρητα απέναντι σε ξένη
κυβέρνηση, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών.
2. Σε καιρό
πολέμου ο υπαίτιος τιμωρείται με ισόβια ή πρόσκαιρη κάθειρξη τουλάχιστον δέκα
ετών.
|
Αρθρο:
147
Όποιος γίνεται από
αμέλεια υπαίτιος κάποιας από τις πράξεις που αναφέρονται στο προηγούμενο
άρθρο, αν αυτά τα σχέδια, τα έγγραφα, τα πράγματα ή οι ειδήσεις τού είναι
εμπιστευμένα υπηρεσιακώς ή τού είναι προσιτά χάρη στη δημόσια υπηρεσία του ή
χάρη σε εντολή της αρχής ή τα έμαθε λόγω μιας σύμβασης από εκείνες που
αναφέρονται στο άρθρο 145 του Κώδικα, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών
ετών.
|
Οι
πολίτες πρέπει να ενημερώνονται για το ισχύον Νομικό Πλαίσιο και δη των
Εγκλημάτων όπως περιγράφονται στον Ποινικό Κώδικα. Πρέπει όλοι να
γνωρίζουμε τι ισχύει στην χώρα μας και πως η Πολιτεία προστατεύει τον
εαυτόν της και τους πολίτες της.
Τα ως άνω άρθρα δεν είναι πολύ γνωστά, δέον λοιπόν όπως τα αναλύσουμε για να λάβουν γνώση όσοι θέλουν, αλλά και όσοι ενδιαφέρονται για τους μηχανισμούς ασφαλείας του Δικαίου μας.
Από τις ως άνω διατάξεις των άρθρων 146 και 147 παρατηρούμε ότι σκοπός του Νομοθέτη είναι η διαφύλαξη ορισμένων εγγράφων , σχεδίων, άλλων πραγμάτων ή ειδήσεων, η τήρηση των οποίων εξ απορρήτου απαιτείται για τα συμφέροντα της Ελληνικής Πολιτείας. Επομένως όποιος εκ προθέσεως και παρανόμως παραδίδει ή αφήνει να περιέλθουν σε κατοχή ή σε γνώση τρίτου αυτά τα αντικείμενα καθίσταται υπαίτιος παραβιάσεως των μυστικών της Πολιτείας – Κράτους. Υποκείμενα των αδικημάτων αυτών μπορεί να είναι ημεδαπός ή αλλοδαπός, το αντικείμενο είναι η διαφύλαξη του απορρήτου ορισμένων αντικειμένων της Πολιτείας.
Ας αναλύσουμε ποια μπορεί να είναι αυτά τα μυστικά :
Στρατιωτικά, Διπλωματικά, Οικονομικά, Βιομηχανικά, αυτά δε πρέπει να ανάγονται στην Διεθνή θέση της Πολιτείας τόσο από στρατιωτική όσο και από πολιτική άποψη. Απόρρητο δε, θεωρείται το κάθε περιστατικό, του οποίου η γνώση δεν πρέπει να εκτείνεται παρέα από τον κύκλο της κυβερνήσεως, καθώς και αυτών των υπηρεσιακών παραγόντων, που χειρίζονται το θέμα, αλλά με γνώμονα πάντα την βούληση της Κυβερνήσεως.
Το αδίκημα πραγματώνεται με την δόλια και παράνομη προαίρεση του δράστη αφού παραδώσει σε έτερον π.χ. ένα έγγραφο που κρίνει τα συμφέροντα της χώρας. Σημειωτέων εδώ ότι η δόλια προαίρεση συνίσταται στην γνώση ότι το συγκεκριμένο έγγραφο ή σχέδιο κλπ αποτελούν μυστικά της Πολιτείας και επιβάλλεται από το Κρατικό συμφέρον η μη παράδοσης στον οποιονδήποτε έτερο, δεδομένου ότι δεν απαιτείται περαιτέρω σκοπός βλάβης των συμφερόντων του Κράτους ή των συμμάχων, αρκεί να το παραδώσει το μυστικό-απόρρητο του Κράτους ή να το αποκαλύψει.
Αρκεί και ο ενδεχόμενος δόλος.
Ο δράστης τιμωρείται ακόμα και εάν σκοπούσε σε δήθεν κέρδος υπέρ του Κράτους παραδίδοντας αυτά τα μυστικά. Πρέπει να είναι παράνομη η πράξη δηλαδή να υπερβαίνει το καθήκον του αυτή ενέργεια που ζημιώνει το Κράτος.
Τώρα να πούμε εδώ ότι η ζημιογόνος περιγραφόμενη ως άνω συμπεριφορά , μπορεί να γίνει και προφορικά, ακόμα και με την επίδειξη, ή μετά παραστάσεως, επίσης δεν χρειάζεται να λάβει και δημοσιότητα διότι αφού ένας θα λάβει την γνώση τότε σπάει τα απόρρητο και το εύρος των προσώπων ή των Χωρών που θα λάβουν γνώση πλέον δεν ελέγχεται , άρα προκαλεί την ζημία.
Δεδομένου δε, της σοβαρότητας των αδικημάτων αυτών, ακόμα και η εξ αμελείας τέλεση τους δέον όπως τιμωρείται. Αυτό σε καιρό πολέμου είναι επιβαρυντικό ως προς την ποινή ενώ σε ειρηνική περίοδο ελαττώνεται. Βέβαια εδώ θα σας αφήσω να κάμετε μόνοι σας την ανάλυση και την διάκριση εάν και εφόσον ακόμα και σε ειρηνική περίοδο πρέπει να είναι επιβαρυντική η ποινή, δεδομένου ότι η βλάβη της Πολιτείας επέρχεται από αυτόν/ους που τους εμπιστεύτηκαν αυτά τα απόρρητα , που ενδεχομένως να φέρουν την χώρα σε κατάσταση που δεν μπορούμε να ξέρουμε το μέγεθος των αποτελεσμάτων. Επίσης πρέπει να μπορούμε και εμείς οι Πολίτες να κρίνουμε και να διακρίνουμε αντικειμενικώς το πώς και το γιατί αλλά και σε ποιους εμπιστευόμαστε την εσωτερική και κατ’ επέκτασιν την δύναμη της χώρας η οποία απορρέει από τα απόρρητα μας.
Αυτά τα άρθρα δεν είναι νέα είναι παλιά, όταν θεσμοθετήθηκαν ήταν σε καιρούς δύσκολους, πόλεμοι, παγκόσμιες ανακατατάξεις, αγώνας σημαντικός επιβίωσης και εγκαθίδρυσης του Κράτους μας. Ίσως με τα χρόνια να ξεχάστηκαν αλλά αποτελούν πάγια ασπίδα και τακτική διαφύλαξης της ακεραιότητας της Πολιτείας και του Κράτους. Δεδομένου δε ότι, οι Ποινικοί Κανόνες δικαίου είναι για να μην γίνουν οι παράνομες πράξεις αυτών των άρθρων, διότι η διαρροή των απορρήτων μπορεί να προκαλέσουν απίστευτη τεκτονική δόνηση, που ενδεχομένως να περιφέρουν την Χώρα σε καταστάσεις που θα είμαστε υπόλογοι Διεθνώς, ή θα προκαλέσει και απώλειες που θα έχουν αντίκτυπο και οικονομικό αλλά και εσωτερικής αστάθειας ήτοι συνοχής.
Τα ως άνω άρθρα δεν είναι πολύ γνωστά, δέον λοιπόν όπως τα αναλύσουμε για να λάβουν γνώση όσοι θέλουν, αλλά και όσοι ενδιαφέρονται για τους μηχανισμούς ασφαλείας του Δικαίου μας.
Από τις ως άνω διατάξεις των άρθρων 146 και 147 παρατηρούμε ότι σκοπός του Νομοθέτη είναι η διαφύλαξη ορισμένων εγγράφων , σχεδίων, άλλων πραγμάτων ή ειδήσεων, η τήρηση των οποίων εξ απορρήτου απαιτείται για τα συμφέροντα της Ελληνικής Πολιτείας. Επομένως όποιος εκ προθέσεως και παρανόμως παραδίδει ή αφήνει να περιέλθουν σε κατοχή ή σε γνώση τρίτου αυτά τα αντικείμενα καθίσταται υπαίτιος παραβιάσεως των μυστικών της Πολιτείας – Κράτους. Υποκείμενα των αδικημάτων αυτών μπορεί να είναι ημεδαπός ή αλλοδαπός, το αντικείμενο είναι η διαφύλαξη του απορρήτου ορισμένων αντικειμένων της Πολιτείας.
Ας αναλύσουμε ποια μπορεί να είναι αυτά τα μυστικά :
Στρατιωτικά, Διπλωματικά, Οικονομικά, Βιομηχανικά, αυτά δε πρέπει να ανάγονται στην Διεθνή θέση της Πολιτείας τόσο από στρατιωτική όσο και από πολιτική άποψη. Απόρρητο δε, θεωρείται το κάθε περιστατικό, του οποίου η γνώση δεν πρέπει να εκτείνεται παρέα από τον κύκλο της κυβερνήσεως, καθώς και αυτών των υπηρεσιακών παραγόντων, που χειρίζονται το θέμα, αλλά με γνώμονα πάντα την βούληση της Κυβερνήσεως.
Το αδίκημα πραγματώνεται με την δόλια και παράνομη προαίρεση του δράστη αφού παραδώσει σε έτερον π.χ. ένα έγγραφο που κρίνει τα συμφέροντα της χώρας. Σημειωτέων εδώ ότι η δόλια προαίρεση συνίσταται στην γνώση ότι το συγκεκριμένο έγγραφο ή σχέδιο κλπ αποτελούν μυστικά της Πολιτείας και επιβάλλεται από το Κρατικό συμφέρον η μη παράδοσης στον οποιονδήποτε έτερο, δεδομένου ότι δεν απαιτείται περαιτέρω σκοπός βλάβης των συμφερόντων του Κράτους ή των συμμάχων, αρκεί να το παραδώσει το μυστικό-απόρρητο του Κράτους ή να το αποκαλύψει.
Αρκεί και ο ενδεχόμενος δόλος.
Ο δράστης τιμωρείται ακόμα και εάν σκοπούσε σε δήθεν κέρδος υπέρ του Κράτους παραδίδοντας αυτά τα μυστικά. Πρέπει να είναι παράνομη η πράξη δηλαδή να υπερβαίνει το καθήκον του αυτή ενέργεια που ζημιώνει το Κράτος.
Τώρα να πούμε εδώ ότι η ζημιογόνος περιγραφόμενη ως άνω συμπεριφορά , μπορεί να γίνει και προφορικά, ακόμα και με την επίδειξη, ή μετά παραστάσεως, επίσης δεν χρειάζεται να λάβει και δημοσιότητα διότι αφού ένας θα λάβει την γνώση τότε σπάει τα απόρρητο και το εύρος των προσώπων ή των Χωρών που θα λάβουν γνώση πλέον δεν ελέγχεται , άρα προκαλεί την ζημία.
Δεδομένου δε, της σοβαρότητας των αδικημάτων αυτών, ακόμα και η εξ αμελείας τέλεση τους δέον όπως τιμωρείται. Αυτό σε καιρό πολέμου είναι επιβαρυντικό ως προς την ποινή ενώ σε ειρηνική περίοδο ελαττώνεται. Βέβαια εδώ θα σας αφήσω να κάμετε μόνοι σας την ανάλυση και την διάκριση εάν και εφόσον ακόμα και σε ειρηνική περίοδο πρέπει να είναι επιβαρυντική η ποινή, δεδομένου ότι η βλάβη της Πολιτείας επέρχεται από αυτόν/ους που τους εμπιστεύτηκαν αυτά τα απόρρητα , που ενδεχομένως να φέρουν την χώρα σε κατάσταση που δεν μπορούμε να ξέρουμε το μέγεθος των αποτελεσμάτων. Επίσης πρέπει να μπορούμε και εμείς οι Πολίτες να κρίνουμε και να διακρίνουμε αντικειμενικώς το πώς και το γιατί αλλά και σε ποιους εμπιστευόμαστε την εσωτερική και κατ’ επέκτασιν την δύναμη της χώρας η οποία απορρέει από τα απόρρητα μας.
Αυτά τα άρθρα δεν είναι νέα είναι παλιά, όταν θεσμοθετήθηκαν ήταν σε καιρούς δύσκολους, πόλεμοι, παγκόσμιες ανακατατάξεις, αγώνας σημαντικός επιβίωσης και εγκαθίδρυσης του Κράτους μας. Ίσως με τα χρόνια να ξεχάστηκαν αλλά αποτελούν πάγια ασπίδα και τακτική διαφύλαξης της ακεραιότητας της Πολιτείας και του Κράτους. Δεδομένου δε ότι, οι Ποινικοί Κανόνες δικαίου είναι για να μην γίνουν οι παράνομες πράξεις αυτών των άρθρων, διότι η διαρροή των απορρήτων μπορεί να προκαλέσουν απίστευτη τεκτονική δόνηση, που ενδεχομένως να περιφέρουν την Χώρα σε καταστάσεις που θα είμαστε υπόλογοι Διεθνώς, ή θα προκαλέσει και απώλειες που θα έχουν αντίκτυπο και οικονομικό αλλά και εσωτερικής αστάθειας ήτοι συνοχής.
Ιανουάριος του Μνημονιακού έτους 2013
Γράφει ο Ντερέκης Πέτρος του Στέργιου, Δικηγόρος
Πατρών
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου